Küçük Adam'ın Romanı serisinin iki bölümünün ilki, "Baba Evi" ile başlar "Avare Yıllar" ile sona erer. Orhan Kemal, anlattıklarını yaşayan kişi ile her ne kadar Adana'da bir kahvede tanıştığını söyleyip, fiziksel özelliklerini alabildiğine değiştirse de; yaşananlara tanık oldukça, bunların yazarın kendi hayatından kesitler olduğunu çok sığır olmadığımızdan kolayca anlıyoruz.
Ustanın her yapıtında olduğu gibi dil olabiliğince sade, su gibi akıyor. Dönemin günlük yaşantısı, siyasi ortamı, küçük insanların küçük hikayeleri bir anda gözlerimizin önünde beliriveriyor. Ancak novella sayılabilecek minyatürlükteki bu yapıtlardan bir roman kurgusu beklememek gerekiyor. Daha ziyade, yaşanan bir sürece kenardan tanıklık ediyormuşçasına gelişen bir olay örgüsü var. Bu bizi sıkıyor mu ? Beni asla !...
Dönemin siyasal, sosyal, günlük yaşantısını merak edenlere,
Ustanın yapıtlarına yabancı olup aşina olmak isteyenlere,
Bu yolculukta ne okusam acep diyenlere (bitirmek sıkı okumayla iki saati bulmaktadır),
Henüz okumamış olanlara,
hararetle öneririm, okuyunuz....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder