"The Father" Herrn Alzheimer'ın Acımasız Yüzü!

   Yaşlanmayla, Alzheimerla, demansla, unutmayla, yaşlanan ebeveynlerin bakımı ile ilgili birçok sinema filmi yapıldı. Bunun konusu aynı olsa da onlardan değil!

   83 yaşında emekli mühendis Entıni; kızının ve damadının birtakım dolaplar çevirerek evini elinden alacakları zehabındadır. Olaylar gelişir.

   Yaşlılıkla beraber hızlıca ilerleyen zihin tökezlemelerinin nasıl olduğunu anlamak için yapılmış, izlediğim en iyi film olduğunu kolaylıkla söyleyebilirim. İlk paragrafta bahsettiğim işler hep sizin bakış açınızla işlenmiş. Bu ise karşı tarafın şapkasını takıyor, haliyle ilk dakikalarda "neler oluyor yahu?" diyebilirsiniz. Filmimiz ilerleyip (hele ki son dakikalarda) kişiler yerli yerine oturunca "Haaa!" diyor ve Entıni'ye digerkâmlık ediyorsunuz. 

   Filmin bir yerinde söylediği gibi 1938 doğumlu olan "Sör" Entınihapkins (filmdeki yaşı ve ismi senaryo değil gerçektir), bu az karakterli (hepi topu 6 karakter var (üstelik biri tek sahnede görünen (Londra'daki bu meslek grubunun çoğunluğunu oluşturan) Hintli bir doktor)), bombastik bir sanat yönetmenliği ve iyi bir müzik kullanımı olan filmi alıp götürüyor. Genelde kraliyet üyesi yahut kraliyetin ta kendisi rollerinde görmeye alıştığımız Olivyakolmın da (Yaradanın gücüne gitmesin çirkin kadın!) altta kalmıyor. Babasına yönelttiği bakışlar, kardeşinden bahsederkenki halleri çok doğal. 

   Velhasıl, bitince içinizde bir hafiflik olmayacak ama buna benzer hikayeniz varsa ya da namzetseniz (yaşlı ebeveynleriniz varsa) meseleye bir de başka pencereden bakmak için muhakkak izlenmeli (hatta ben ikinciye izleyip, daha iyi anlamayı planlıyorum (ancak zaman lazım, hazmı biraz zor)).