Kitabın 100 sayfa olması okuru yanıltmasın. Bayan Guin'in bu uzun öyküsü sadece 45 sayfa kadar sürüyor.
Yazarımızın ilk sayfalarda kurduğu evrenin ortasına pattadanak düşen okur; önce afallıyor sonra (eğer kaptırırsa) bu erkek egemen toplumda kadınların yaşantısını (anlatanın pek de içselleştirdiği bir dille) dümdüz okuyor. Ne yalan söyleyeyim sonlarına geldiğini ve aniden bittiğini anlayınca biraz bozuldum.
Kurmaca bir toplumda iki kızkardeşin hayatı anlatılıyor. Ancak anlatı o kadar olağan ki anlatılanlar kurmaca değil de tarih gibi geliyor okuyana. Bir Guin metninden beklenecek kadar zihninizi eğip büken, birtakım sorular sorduran, hayalgücünüzü çalıştıran kitaptır. Ancak kitabımızın ortalarından itibaren yazarla yapılmış iki söyleşi vardır ki, biri tamamen yazarın hayatına odaklandığı için çok kişinin ilgisini çekmeyebilir. Benim yazmak istediğim ise ilk söyleşi: "Okurken Uyanık Kalmak".
Kitap okuma alışkanlığınız (fakir gibi) artık bir tiryakiliğe dönüşmüşse bu makaleyi okumanız gerektir. Gerek "çoksatar" diye önümüze sürülen çöplerden, gerekse okumanın bize neler getirdiği (ve neler götürdüğü) üzerine; okuma ile ilgili çok güzel bir metin. Sadece bu bölüm için bile okunası önerilir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder