Pazar kahvaltılarında siyah beyaz sığırçobanı (böyle deyince ne yavan geliyor değil mi ?) filmleri izleyerek büyüyen bir nesiliz. Hal böyle olunca (güzel ve yalnız ülkem de kendi kültüründe benzer bir sinematik tarz çıkaramadığından) western sever olduk. Koyboy (dünyanın en büyük hazinesi (bana göre), üç yaşındayken böyle derdi. ben de sever oldum) filmleri uzun süre aynı epik anlatımı benimseyerek güzel gişeler yaptılar. Bir ara italyanlar bile spagetti koyboylarla iyi ekmek yediler. Sonra devir değişti. Ekmek kesildi. Ne yaptı Klint Usta ? Çekti "Unforgiven"ı ve noktayı koydu. Takke düştü, kel göründü. Sonra gelsin gerçekçi koyboy filmleri. Ama izleyici değişmişti artık. Sığır çobanlarının aşırı gerçekçi dünyası gişe yapmıyordu.
Kevınkostnır, bir nevi elini taşın altına koyarak eski usül bir koyboy filmi çekmiş. Durağan kamera açıları, uçsuz bucaksız kırlar, bir silahşor eskisi, bir eski kafa ihtiyar (yalnız Rabırtduval ne kadar yakışmış role anlatamam (bir nevi onun hatırına izledim (filmi çekerken attan bile düşmüş amca))), zihni pek hızlı çalışmayan çam yarması, kajun yeniyetme, kötü zengin toprak ağası, maşa şerif, topal (muhtemelen iç savaş gazisi) doktorun güzel kızkardeşi (Enıtbening hala yürekyakma potansiyeline sahiptir), pasif kasaba halkı, atlar, altıpatlarlar, namlusu kesik çifteler, aynalı saloonlar, çamurlu sokaklar, bilcümle klişeler mevcuttur. 
Hikaye anlatmaya değmeyecek kadar klişe olduğundan iş bu ağ güncesinde yazılmamaktadır. Yalnız, giriş gelişme ve sonuçtan oluşmaktadır (bunu yazıyim bari). Finaldeki pikte çatışma sahneleri güzeldir. Adların itirafı filan hafif gülümsetmektedir. Ancak perşembenin gelişi çarşambadan bellidir. Filmimizde, sonradan hatırlanmaya değecek hiçbirşey olmadığı gibi, yeni hiçbirşey de yoktur. Sadece eski usül koyboy filmlerinin renkli, yüksek görüntü kaliteli halidir.
Hal böyleyken arakolpa da sadece iflah olmaz koyboyfilmiseven sinefillere yapacak daha iyi bir işleri yoksa izlemelerini önerir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder