Dün gece uyumadan zihni bir rahatlatmak amacıyla Bayan Asimov'un sevgili oğlunun bir öykücüğünü okuyayım da mışıl mışıl uyuyayım derken tam tersi oldu sabah ezanlarına kadar kukumav kuşları misali düşündüm durdum (Yüce Rabbim ben niye tezimi bilimkurgu üzerine hazırlamaya çalışıyorum?).
İş bu öykü 1956 yılında "Science Fiction Quarterly" dergisinde yayımlanmış. Entropi, insanın doğası, nereye gidiyoruz gibi konuları işleyen. 5-10-20 bin yıllık aralarla kurgulanmış bir öykü (uzun da değil, tam uyumadan önce okunacak hacimde (ama siz sakın uyumadan okumayın (Sakın!)). Tam "nereye varacak bu iş?" derken Bay Asimov topu öyle bir doksana çakmış ki, gel de kukumav kuşu olma. İşte bu kukumavlık serdeki gizli mazoşisti uyandırıyor ve hoşuma gidiyor olacak ki, böyle zihin buran satırları okumayı seviyorum.
Sorgulayan kukumav kuşlarına öneririm.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder