Üniversitelerin sinema bölümlerinde izlenmesi gereken filmdir. İzlerken; bilinmedik sorunlara eğilmemesi nedeniyle beni fazlaca içine çekmemesine rağmen, kurgu, kamera açıları, oyunculuklar, müzik ve senaryo üst düzeydedir.
Rigın düşüyor, düşüyor ve son bir hamle ile tutunmaya çabalıyor. Çabaladığı hamle, genelgeçere değil geçmişinden daha entellektüel bir düzeye hitap ediyor. Bu arada olaylar gelişiyor.
Filmimizin tümü neredeyse 200 metrekarede geçiyor, zaman atlamaları, sekans karartmadan anlık veriliyor, bu açıdan neredeyse bir tiyatro oyunu gibi. Özel efektler (fragmanda görülenin aksine) Rigın'ın alter egosu devreye girdiğinde nadiren görülüyor (bu arada Marvel filmlerine çakılan bombastik apışarası tekmeler vardır). Maykılkiitın döktürmüş (gerçi ben Edvırdnortın'ı daha çok beğendim), diğer oyuncular da şakşaklanmayı hakketmektedirler.
Bittiğinde neleri düşündüm ? Hımm bakalım. Film endüstrisi (sinema sanatı değil) nereye gidiyor ? Sanat ne içindir ? İnaritu, Biutiful'dan sonra çıtayı yükseltmiş mi, alçaltmış mı ? Ve bunun gibi şeyler. Sonu çok güzeldi.
Filmimizle ilgisi vardır yoktur bilemem, kız babası olmak güzel şey. Onu bir kez daha anladım.
Özel efektli vakit geçirmelik film isteyenler zinhar uzak dursunlar, sinefiller kaçırmayacaklardır zaten, arşive alınmaya değer. Arakolpa çekilir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder