Yeni takip ettiğim bir ağ güncesinin (Hep Meraktan Bi Dolu Blog) film tanıtımlarında karşıma çıktığında "hah!" dedim "hem onbir yıllık, hem fransız hem de yorumları iyi! izlerim ben bunu...".
Yoğun bir çalışma gününün ardından güvercinimle çiğdem çitleyerek sonuna kadar izledik.
Mutlu olabilmek için coğrafi birtakım mecburiyetlere koşullanan/koşullandırılan/kendilerini koşullandıran bir ailenin öyküsü. Israrla güneye gitmek isterken kendini bir anda kuzeyin en ucunda bulan babanın, koşullanmış mutsuzluğunu çevresel faktörlerle aşması; 1s45d'da tatlı tatlı anlatılıyor. Hiç bir metafor, alt mesaj, sinema sanatına getirdiği bir artı değer olmayan dümdüz bir film. Lâkin; filmin genel ruhu, pek özlediğimiz Ertem Eğilmez filmlerine tıpatıp uyuyor. Bu açıdan içinizde iyi duygular oluşmasını (feelgoodmovie) isteyen sinefiller yakın dursun. Biz izledik, hiç pişman olmadık.
Çok sevindim sizin keyif almanızı sağlayacak bir film paylaştığım için.İnce davranışınız için de ayrıca teşekkür ederim.Sağlıcakla Kalın.
YanıtlaSil