Gençten, çirkince bir adam. Tahta sandalyeye hafiften kaykılmış. Briyantinli saçları, küçücük bir bıyığı, dalgacı bir ifadesi, ütülü pantalonu, boyalı kunduraları ile objektife gülümsüyor. Orhan Veli Kanık. Belki de yazdığı öykülerdeki, şiirlerdeki kahvelerden birinde güneşli bir öğleden sonra. Henüz 36 yaşındayken Ankara'daki bir belediye çukuruna düşüp öleceğini aklına bile getirmiyor. İşi gücü edebiyat. Nasıl ederiz şiirimizi ileri taşırız? Neler yapmalıyız? Yazıyor, bir edebiyatçı ağı oluşturuyor, akım oluşturuyor (böyle düşününce hayatımızı nasıl da boşuna harcıyoruz?).
Hep şiirleriyle bilinen bu yazım insanının, çeşitli mecralarda yayımlanmış (Tanin Gazetesi, Seçilmiş Hikayeler ve Yaprak Dergileri, Vatan Gazetesi) öyküleri ve bir "serbest" çevirisini, YKY bir kitapçıkta toplamış (64 s.), çok da makul bir fiyata okura sunmuş (5 TL.). Bize düşen de alıp okumak olmuş.
6 Öykü, 1 çeviri ve de şairle yapılmış bir röportaj. Öykülerde Sait Faik'in İstanbul'unu koklamak mümkün, ruh aynı, üslup farklı. İlk öykülerde ısınamasam da sonrası sardı. Zaten bir solukta bitiyor. Şiirlerde aşina olduğumuz oyuncaklı dil, burada da çokça kullanılmış. Naif tespitler, dikkatli gözlemler, burun direğimi sızlatan bir atmosfer betimlemesi. Ne desem boş, okumak gerek.
Yalnız SEni Arıyorum'u okumuş muydunuz? Mektuplardan oluşuyor, her ne kadar özel mektupların yayınlanmasını etik bulmasam da keyifle okumuştum..:)
YanıtlaSilBunu da aldık okuma listemize :)
Sil