Marvel kahramanları sinemada iyi ekmek buldu. Ha babam devamları çekiliyor. Dizi film mantığıyla çekilen sinema filmlerine de alışamadım gitti. Hâl böyle olunca, kafa boşaltmak için izliyor, buraya da yazmaya değer bulmuyorum.
Ama karınca adamı sevdim.
Bir kere esas oğlan öyle aman aman yakışıklı, zengin, bol kaslı, kariyer sahibi biri değil. Onu farklı yapan sistemde suçlu olarak damgalansa da temelde iyi bir insan olması (tabiy ki de kızı ile olan çok samimi ilişkisini de gözardı etmemek gerek).
Standart holivut klişelerinin tümü kullanılıyor. Kazara kahraman, etkisiz fakat bilge biliminsanı (ki Maykıldaglısın gençlik halini nasıl çekmişler bilmiyorum, ama oldukça başarılı), esas oğlana aşık olacak biliminsanının kızı (Lost'daki Keyt), antipatik ve yarıdeli bir kötü adam (tersi nasıl olur bilmiyurum !), mutluson.
Her nedense Evıncırsları izlerken nasıl efektten aksiyondan kafam pırıl pırıl oluyorsa, bu filmi de izlerken onlardan ayrı bir keyif aldım. Skatleng'in hödük naifliği mi, kızıyla olan rabıtası mı, en şükela aksiyon sahnelerinin pik anlarının nasıl küçüminnacık tesirler yarattığı mı (tren sahneleri yardı fakiri), karıncalarla ilgili okuduğum iki romanın bende yarattığı etki mi bilmiyorum ama kifayetsiz yancılardan (ki Maykılpena bombastik rol kesmiş), öndişsiz sevimli Megi'ye kadar karakterler pek bir hoşuma gitti.
Patlak mısır (yağsıztuzsuz) ve sade soda (şekere karşıyız !) ile haftaiçi yoğun çalışma saatlerinden sonra gideri vardır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder