Romanına başlayamadım (yine) ama Bayan Galeano'nun sevgili oğlunun evrensel tarihini de aradan çıkardım. 400 sayfa ancak pek kısacık bölümlerle dolu olduğundan art arda basılsa ancak 250 sayfa falan çıkar. Buna mukabil başlamasıyla bitmesi bir oluyor.
Daha önceki yazıdaki her şey bu metin için de geçerli. Okudukça "oha bu da böyle olmuş olamaz" dediğiniz satırlar var. İnanamadığım bazı şeyler için internet araştırması yaptım (sadece wikipediadan değil, adamakıllı yazılmış makaleleri bile taradığım oldu), hepsi doğru. Ancak egemen kültür bunları görmezlikten gelip unutulmalarını sağlıyor. Bu perspektiften Galeano'nun sessizezilensömürülen çoğunluğun vicdanı olduğunu söylemek yanlış olmaz. Yazarımızın dili sade, oyuncaklı ve düz. Gücünü sanattan değil gerçekten alıyor.
Okuyunuz, öneriniz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder