2s10d'lık uzunluğuna karşın dün gece nasıl olup da 45d.lık dizi kıvamında izlediğimi anlayamadığım filmdir. 2008 yılında oskar almışlığı da var (36 diğer ödülün yanısıra).
Öyle böyle bir şekilde senfoni orkestrasına girebilmiş bir çellist, orkestra dağılınca kendisini doğduğu küçük kasabada cenaze teşrifatçısı olarak bulur. Yaptığı iş, Japon geleneklerine göre pek de makbul değildir (hatta bu yüzden anime yüzlü eşi onu terk eder). Ancak parası iyi, koşulları caziptir. Derken 2s10d akar gider.
Bugüne kadar nasıl olup da atlamışım diyerek hayıflandım. İlk bölümde ("kimi zaman anüse tampon yerleştirmek gerekli olur!" repliği ve geçtiği sekans dramatikliğine rağmen pek güldürücüydü) araya zekice serpiştirilen espriler ikinci bölümde daha ağır sahnelere geçiş yapıyor. Ölümün (ki hayattaki en kesin gerçektir) böylesine "mesleki" bir eksende ele alınması, arada bu gerçeklik hakkındaki yorumlar, yan karakterler, müzikler, oyunculuklar, mekanlar (o ne mükemmel bir bar/ev'dir öyle (Murakami romanlarındaki mekanlar gibi)), kurgu; kordelamızı izlenmeye değer kılıyor.
Hararetle öneririm.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder