Kendi halinde, geleneklerine sıkı sıkıya bağlı, oldukça ilkel koşullarda ama bir düzen içinde yaşayan dışarıya kapalı, küçük toplumların; iç koşullar zorlamaya başlayınca bir şekilde kapitalizmin nimetlerine açılmalarını, geleneklerinden kopmalarını ve nihayetinde bazı şeyleri yitirmelerini anlatan oldukça uzun (2s5d) belgesel tadında bir filmdir.
Süresinin uzunluğuna, (içine uyuşturucu savaşı almasına karşın) vurdulu kırdılı hareketli sahnelerin neredeyse olmamasına, tüm filmde "wayu" diye yerel bir dil konuşulmasına karşın hiç ilgim düşmeden izledim. İzleyiciye verdiği mesajı, incelikli metaforlarla (kuşlar, çekirgeler, barok möbleler) veren, hiç ünlü olmayan Kolombiyalı oyuncuların (misal: dejenere Leonidas başka hiç bir filmde oynamamış) döktürdüğü çok izlenilesi bir filmdir. 
Öyle kafa boşaltmak için, güzel vakit geçirmek için, eğlenmek için izlenmez (yoksa yorar!). Ama (ekseninde uyuşturucu olsa da bunun yerine başka herhangi bir kapitalizm enstrümanı kolaylıkla koyulabilir (inşaat, HES, borsa, karaborsa, aşırı karlı herhangi bir ticaret)) paranın kimi şeyleri nasıl değiştirebileceğini görmek isterseniz kaçırmayın.Hamiş : o lüks yatağın yanında hamakta yatan çiftin görüntüsü unutulmaz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder