13 Öykü, 160 sayfa. Başlarda "Hımm steampunk'a yakın duruyor." (Beatrice) dediysem de. İlerleyen öykülerde İskandinav melankolisi ("svarmod" (ezalı ruh hali)) gitgide okuyucuyu sarıyor. Canlanan-kimliklenen bitkilerden, boyutlararası telefon konuşmalarına, Py:ret'lerden, Norveç böğürtlen reçeline hepsi birbirinden garip öyküler dizisi.
İskandinav kurgu edebiyatıyla ilgili ilk okumam. Kurgu derken bilim kurgudan bahsetmiyorum. İşin içinde bilim değil daha başka şeyler var. Halk mitolojisi, batıl inançlar, felsefi sorunlar, bolca anatomi ve garip bir kurgu. Her öykü pattadanak bitiyor. İtiraf edeyim bir çok öykünün sonunda fakiri bir düşünce aldı. Ama son sayfayı bitirdiğimde içimde bir rahatlık, bir huzur zuhur etmedi. Bilakis, yazarın başarıyla aktardığı İskandinav melankolisine, svarmoda gark olmuş durumdaydım. Ursula K.Le Guin'in bilimkurgu müptelalarına önerdiği, (satırlarda bir ışık görmüş demek ki!) Bayan Tidbeck'in bir de romanı varmış (Amatka (kapağa bakınca distopya görünüyor)). Gördüğü uluslararası ilgiye bakılırsa, yakında bizde de yayımlanır.
Kendi adıma fazla bir haz almadım ama romanda işler değişir mi? Kimse bilemez! Bekleyip göriciiz matmazel.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder