172 sayfa, 6 öykü. İlki kapakla tastamam bütünleşiyor (Can'ın yeni kapaklarını sevemedim, istiyorum olmuyor (yaşlanıyorsun Arakolpa ! (bunlar hep yeniliğe direnç))).
Aziz Bey'in öyküsü, daha ilk satırlardan aldı beni içine (mekana, kişilere, meşk adabına aşina olduğumdan zaar (zaar !)). Çabucak bitti. Sonraki öyküler de güzeldi ama ilki kadar değil. Bir de hep kahır, hep kahır. Yalnızlıklar, ayrılıklar, sinsi kötülükler, yalanlar, dolanlar, uzun uzun pencerelerden bakmalar (festival filmi gibi). Yine de arızalı babaların çatlak kızlarından sonra iyi geldi.
Nedir : yazarımızın diğer kitaplarına temenna edersek, bunun önünde hafifçe baş selamı veriyoruz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder