80'li yıllar. Ankara'nın varoşları. "Arıza" olarak betimlenen ama gayet standart babaların, "çatlak" olarak nitelendirilen standart kızlarının öyküsü.
160 Sayfayı da bir "Berci Kristin Çöp Masalları" tadı bularak ümidiyle okudum, sonunu zor getirdim. Suçu bünyede aramak gerek ! Latife Tekin'in bombastik kitabının geçtiği mahallelerle bir rabıtam oldu. Romandaki kişilerin bazısını (elbette ki gerçek hayattaki replikalarını) tanıdım. Ankara varoşlarını o kadar bilmiyorum. O çevreden bazı bebeleri tanımışlığım var ancak Bayan Görgün'ün kitabında kullandığı dili kullanmıyor, o çerçevenin dışında duruyorlar. Tabiy ki arkaplanda varoşlardaki (biçare) kadının rolü, durumu, işlevi veriliyor ancak diyaloglarda, akışta bir türlü kendimi kitaba veremedim. Zorlukla bitti.
Okuyabilirsiniz ama "Çöp Masalları"nı okuduysanız yavan gelebilir...
Okuyabilirsiniz ama "Çöp Masalları"nı okuduysanız yavan gelebilir...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder