İlkini çıktığı gibi izleyememiştik (o zamanlar filmler hemencecik gelmiyordu yalnız ve güzel ülkeme). Yamulmuyorsam iki yıl sonra falan izlemiştim. İkincisini de biraz demlenmesi için bıraktım. İlkini izledim. Sonra da buna başladım. Aradan geçmiş 19 yıl.
Cankilik, arkadaşlık, fırsat, ihanet eksenindeki ilk filmden sonra, oyuncuların o oturmuş görüntüleri (koşu bantındaki Rentın yerlere yatırdı fakiri), "bakalım ne olacak ?" diye meraklana meraklana, ikinciyi de bitirdik. Hakkını yemeyelim, güzel bağlamışlar.
Nedir : ilki de pek sarmamıştı fakiri, ikincisi de. Beğenen beğenir, ama kendimden, çevremden fazla bir şey bulamadığımdan, içselleştiremedim pelikulayı. Muhalif olmak için uyuşturucu almaya gerek yok bence. Bir iki kitap okusa aynı sonuca çıkabilir insankişisi.
Yoksa film olarak güzel ! Sıkılmadan, kişilere odaklanıp (hepsi de pek şükela resmediliyor) rahatça izleniliyor. Ama nebliyim, bu konuda ezici çoğunluğa katılamiicim.
Spud iyidir. Spud'a diyecek bir şey yok.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder