Bendeniz ki "Endülüs Köpeğini" izlemiş ve ondan anlamlar çıkarmış bir insankişisiyim. Bendeniz ki bazen hafakanlar bassa dahi Tarkovski'nin "Ayna"sını ezber etmişim. Bir yıla yakın zamandır elimde "Senaryo Nasıl Yazılır ?" diye bir kitap sürükleniyor, altını çiziyorum, üstünü çiziyorum, postitler yapıştırıyorum. Metafor bulmada kendimi iyi zannederdim.
Ben böyle film görmedim arkadaş !...
Konusunu yazacak kadar ebleh değilim. Ama şöyle denebilir : deneyimimiz bir aktör (Bkz.Denis Lavant) etrafında cereyan etmektedir. O cereyanlar da sinefili, basurlu ihtiyarlara çevirmektedir (bir o yana, bir bu yana dönerek oturma sendromu). Aktörümüz 11 (yazıyla onbir) farklı dona bürünmekte, bunların hiçbirinin kuyruğu öbürüne değmemektedir. İlk yarım saatten sonra bir anlam ve konu çıkarmaya çalışmaktan vazgeçtim. Kendimi rüyaya bıraktım, hiç sıkılmadan iki saate yakın zaman geçirdim (115 dk.).
Evamendez var, Kayliminok var (şarkı da söylüyor), Mişelpikoli var. Ama bunlar beş dakika falan görünüp kayboluyorlar (yönetmen bey evamendezi konuşturmak zahmetine dahi katlanmamış). Denizlavan kuntastik bir oyuncu, Leyokara fantastik bir yönetmenmiş.
Cosmopolis'e gönderme var (beyaz limuzin), "eXistenZ"e gönderme var (anlaşılan Kronenbergi seviyoruz), fundamentalizm de var, teknoloji bağımlılığı da (mezartaşlarındaki "visit my website" yazılarına bittim), holivut daşlaması da var (adamımızın adı oskar), sosyoloji haşlaması da (en son evdeki maymunlar), sibernetik halvet de var, bregoviç filmlerine yakışacak bir akordeonlu sahne de (bilen bilir akordeonun ses ayarı yoktur, bastınız mı titretir, hele tavan yüksekse ekoyu dinlemek gerektir. aşağıdaki işbu sahnenin bu ön bilgi ile izlenmesi daha iyi olacaktır)...
Velhasıl; metafor bulmaktan helak olunca ipin ucunu bıraktığım, ipin ucunu bıraktığımda da daha fazla keyif aldığım bir deneyimdir. (film demeye kalemim varmıyor). Sadece arızalı sinefillere öneririm.
dikkat malumatfuruşluk : alex+oscar = leos carax
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder