Ahmet Ümit'ten onsekiz polisiye hikaye.
Günümüz Türkiye'sinden suç manzaraları. Kâşanelerden viranelere, orospulardan centilmenlere, trajediden komediye çok çeşitli bir yelpaze içinde kısacık öyküler. Aşk, hırs, öfke, kıskançlık, ihanet otuziki kısım tekmili birden duygular, insanı suça yönelten itkiler onsekizlik draje halinde hizmetinize sunulmuş.
Nedir : standart polisiye okuruna hitap etmez. Zira, öykülerin en kesafetlisi yirmi sayfa kadardır. E yazar ne yapsın ? Bu yirmi sayfaya karakter derinliği oturtamaz (Komiser Nevzat'ı tenzih ederim). Olay örgüsünü çetrefilleştiremez, hikayeyi derinleştiremez. Kuru bir anlatımla şıpınişi anlatır öyküsünü, noktayı koyar. Arada "Genelev Çiçekçisi" gibi, empati kurdukça içinizi buran öyküler vardır ama hızlı okursanız pek bir his uyandırmaz.
Roman okuyucusuna hitap etmez. Romanesk bir tarafı yoktur. Gazetelerin üçüncü sayfalarını okumak gibi bir şeydir. Edebi bir anlatım hak getiredir.
Yolcuya ve tatilciye hitap eder ama. Ankara - İstanbul otobüs yolculuğunda yahut dört güneşlenme esnasında şezlongüstü gideri ve biteri vardır. Canınız sıkılmaz, okuduktan sonra aklınızda bir şey kalmaz. İyi oyalar...
Öykü değil de gerçek isterim diyorsanız Doğan Katırcıoğlu (nur içinde yatsın) abimizin "Olur Böyle Vakalar"ını karıştıracaksınız.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder