Hafta arası, hava yağmurlu, sıkıcı bir iş günü daha bitmiş.
Olsun ! Ne yapıyoruz ? Gambit'in yeni çevrimini izliyoruz. Böylelikle sıkıcı günün tortularını bir nebze de olsa atıyoruz bünyeden...
Gelelim filme.
1966 yapımı ilk çevrimde, gencecik bir Şörlimekleyn ile İngiliz züppeliğinin insan halindeki zuhuru Maykılkeyn döktürmektedir. Temaşası keyifli, hatırda kalan sahneleri mebzul, üstü nar gibi kızarmış fırın sütlaç tadında bir filmdir.
Coen biraderler (dikkat buyurunuz) senaryoyu yazmış, Michael Hoffman yönetmiş, Colin Firth, Cameron Diaz, Alan Rickman ve Stanley Tucci de oynamışlardır (iyi de oynamışlardır (yalnız içim şu Kemırındiaz'a ısınamadı çok dar kalçaları ve kalın beli ile "fıstık" rolü kesmesi bana Barbrastrayzınt'ın "güzeller güzeli" rolü kesmesi (Bkz."Prince of Tides") gibi geliyor (hah yine cümleyi parantezlere boğdun arakolpa !)))
Filmimizde, sonlara doğru güme giden küçüminnacık bir meşaz olsa da, zaten meşaz kaygısı taşıyan bir film falan değildir. Hoşça vakit geçirmeye yarar.
Amerikan kültürü (bkz.oksimoron kullandım) ile İngiliz kültürü arasındaki derin farkları ilk sahneden itibaren (rodeo karşılaşması izleyen ingilizler) pattadanak verir, gülümsemeler "Savoy"daki sahnelerde pik yapar (lpg'li hanımefendi bizi bizden almıştır), Elınrikmın'ın şahane sesi ve aksanıyla Kolinfört'ün çekici sakarlığı, Stenlitukki'nin alman aksanı ve hotkotür gözlüklerinin tadı çıkarılır, finalde de şık bir fake attırılır ve çıkan yazılar (japonların şükela karaokesi eşliğinde) gülümseyerek izlenir.
Fırın sütlaç kesafetinde olmasa da keşkül tadında eğlenceliktir.
Kafa boşaltmaya niyetlenenlere duyurulur...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder