"Önce Kadınlar ve Çocuklar"

   İlk ünlenmeye başladığı zaman Suna Yakın diye bir kadın var zannediyordum.(Bkz.Enginar Dıç) (nasıl naifim ama !) Sonra her kitabını okur olduk. Ne zaman tolkşovlara, konserlere, televizyon programlarına çok çıkmaya başladı. Soğudum. 

   İçinde ticari kaygı olan faaliyetler itiyor beni. Reklamı çıkan kitabı okumamam ondandır. (İhsan Oktay Anar müstesnadır, ama yamulmuyorsan onun da reklamı yoktur pek !.)

   Ama bu yazarımızın kitapları bir nev'i "layt Salah Birsel"dir. (Bkz. tek kişilik gösterisinin adının "Sunay Bey Tarihi"  olması "Salah Bey Tarihi"ne öykünme midir ?) Yalnız Salah Usta'nın savruk, ovırkonsantrasyon gerektiren üslubu Sunay Bey'de daha mutedildir. Ortalama her okur, bunları rahatça okur. Kötü müdür ? Asla... Çok dinlendiricidir, çok göz nemlendiricidir, çok bilgilendiricidir. Her yolculukta insana eşlik edesidir. Ama ağır okumayı da gerektirmez. 

   Bu minvalde "Önce Kadınlar ve Çocuklar" (galiba üçüncü okumamdır) yine bekleneni verdi. Sunay Bey, bu eserinde "batıklar" konusunu didikliyor, özenli bir çalışmayla çapraz tesadüfleri ortaya döküyor ve yine hassas beyinleri gıdıklıyor. Eğer denizle, karşılaştırmalı tarihle birazcık alakadarsanız okumanızı samimiyetle öneririm.