Incognito (pek yakında onun için de yazacağım) beyinde yanık balata kokusuna neden olunca paralel okumaya hallendiğim ama sai King'in her zamanki tuzağına yakalandığım için asıl okumama fırsat vermeyen matbuattır.Tuğla gibi de mübarek (703 S.). Buna karşılık es verdirmeden okunuyor.
Charlie, annesinin trajik kaybından sonra babasıyla bir yaşam süren lise çağlarında bir yeniyetmedir. Münzevi bir komşusuyla yakınlaşır işler gelişir.
Üstad daha önce "Tılsım"da yaptığına benzer bir şeye kalkışmış ancak bu kez türümüz korkuya değil (çünkü korku ögeleri adeta karikatürize edilmiştir) fantazyaya daha yakın duruyor. Bu kadar uzun olması gerekmezdi 400 sayfa da bence gayet güzel idare ederdi. Nedir: King her romanının başında yaptığı olay örgüsü ve karakter betimlemesini şükela bir şekilde gerçekleştirmiş. Charlie ve babasının yaşadıkları, işin içine fantastik ögeler girmese de ilgi çekici çünkü. İşin içine paralel dünyalar ve fantazi ögeleri (sarışın mavi gözlü prens tiplemesi bile var. O derece!) girince daha renkleniyor ve bazı bölümlerde gereksizce uzuyor. Burada bir girdi yapmam şart: sai King, korkutacağım derken patetik betimlemeler yapıyor ve bu biraz acıklı oluyor. Çünkü günümüzün korku standartı artık o 15 yıl öncesinin bildik klişeleriyle olmuyor. Neyse, yaşına vermek lazım (aslında 77 çok değil bir yazar için ama ustanın gençliği pek çok maddelerle takviyeli geçtiğinden yıpranma biraz fazla). Bu kadar edebi gıybet yeter!
Hülasa: kafa boşaltmalara birebir gelen, yolculuklarda, kumsalda okunası bir neşriyattır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder