Yalnızlık

   Hiç bir yaş yeni bir başlangıç için geç değilmiş. Öğreniyorum.

   Oldum olası severim yalnız olmayı, yapacak şey bulmakta hiç zorluk çekmem. Ancak terapistimin dediğine göre hiperaktivitem varmış ve vitesi biraz boşa almalıymışım. Çeşitli şeyler (düşman başına!) yüzünden hayatımın biraz geç bir döneminde yalnız yaşamaya başladım. Henüz çok acemiyim ama burada maddeler halinde yalnızlığın hayatınıza kattıkları ve aldıkları hakkında yazacağım.

• Çöpü çıkartırken anahtarınızı yanınıza almayı unutmayın, cereyan yapınca kapı arkanızdan kapanırsa kötü oluyor.
• Evinizin zilini artık çalmayacak, kapıyı hep anahtarla açacaksınız.
• Sakin ve boş günlerinizde kendinizle konuşacaksınız. Çalışmayan ses kasları tembelleşiyor, geç vakitte aniden telefon çalınca sesiniz çatlak çatlak çıkıyor. 
• Ödenecek faturalar için muhakkak otomatik ödeme talimatı vermeniz gerekiyor, kimse hatırlatmıyor bunları size. 
• Tencereler tavalar küçülüyor, pazarda alacaklarınızı yarım kilo alıyorsunuz. 
• Yatarken kimseye "iyi geceler", kalkınca kimseye "günaydın" demiyorsunuz. 
• Eve geldiğinizde ev karanlık ve sessiz oluyor. 
• Eve geciktim kaygısını yaşamıyorsunuz. 
• Her şeyi kendiniz yapmak zorundasınız, elinizden yemek, temizlik, ütü, derleme toplama gelmiyorsa, yardımcılardan hiç medet ummayın, haftada bir geliyorlar (normal yevmiyeyi daha fazla gün için vermek bana mümkün değil), yaptıkları temizlik (benim gibi biraz titizceneyseniz) temizliğe benzemiyor, kullandıkları bezleri nasıl nerede kullandıkları hep meçhul, yemek için alışkın olduğunuz şekilde bir ayar tutturmaları zor (o ayarı tuttursalar aşçı olurlardı), gömlek kolunda çift çizgiler, pantalonlarda dörtlü çizgiler görmeniz olası (bunu yapabilseler son ütücü olurlardı). O halde, bırakınız haftada bir gelip sizin tembihlediğiniz şeyleri yapsınlar (cam silimi, perde yıkama, mutfak dolaplarının kapaklarını içlerini temizleme vs.) ama lojistiğin temeli size ait olacak. Nedir: tek kişi fazla dağıtıp kirletmiyor zaten. Bir plana göre ilerlerseniz hem vaktinizi almayacak hem de eviniz canki (ne işim olur junky ile) keş evlerine dönmez. 
• Networkünüzü (ne işim olur networkle) çevrenizi, dostlarınızı ihmal etmeyin, dertlerinizle sıkmayın, güzelce geyik dallandırın ama ağız ishali olmuşçasına da gevezelik etmeyin.
• Egzersizi ihmal etmeyin, sonrasındaki endorfin, serotonin nice antidepresanlara bedeldir.
• Oksitosin için sarılabileceğiniz herkese sarılın.
• Sağlığınıza, besin takviyelerine, beslenmenize dikkat edin. Herhangi bir hastalıkta nazınızı çekecek kimse olmayacak.
• Telefonunuzu nereye bıraktığınızı unutmayın.
• Müziği ihmal etmeyin, evde ses iyidir.
• Geçmişe takılmayın, geleceği planlamayın.
• Apartman görevlisiyle, yöneticisiyle aranızı iyi tutun. Aslında herkesle aranızı iyi tutun.

   Şimdilik bu kadar, yaşadıkça ekleyeceğim. Ne öneriyorum, ne de önermiyorum. Hayat sizin hayatınız. Nasıl isterseniz öyle!

24.03.2024 1.Güncelleme

• Kapıyı anahtarla açmaya, giderken kimseye el sallamamaya alışıldı.
• Yemek, ütü, temizlik yaparken ilgimi çeken podcastler dinleniyor, iyi oluyor.
• Aklıma eseni anlık yapabilmek çok acaip. Aklıma geldiğinde misafir çağırabilmek, gece durup dururken bilet alıp hafta sonu Kıbrıs'a gidebilmek, aniden boşalan bir kadroyu doldurmak için Urla'da yat yarışlarına katılabilmek ve bunun gibi neler.
• Çalışmak en güzel kurtarıcı, oyalanmak güzel.
• Nazını çekecek kimsenin olmadığını bilmek hastalanmayı engelliyor herhalde. 
• Viya böyle!