"Billy Summers" King'den Bir Tetikçi Romanı.

 

   Zihin dolduğunda kıdemli okuyucunun S.King okuyarak "okuma yetisini" bileyeceği bir seçenek vardır. Malumunuz: günümüzün okuma alışkanlığı sosyal medyadan öte gitmiyor. Üstelik bilgi alma, okuma hevesini tatmin eden youtube videoları ve podcastlar da okumaya "vakit bulamayan" çoğunluğun bu isteğini tatminde hayli verimkar. Çevremdeki birçok kişi kitapları okumak yerine dinliyorlar artık. Hatta bu işin seçilen seslendiricileri dahi var. Konudan uzaklaşmayalım. Anlam yüklü uzun cümleleri okumak kimi zaman yorucu olabiliyor. O zaman fakir alır bir S.King romanı ve bırakır kendini satırların akışına. 

   Sai King, bir edebiyatçı değil. İyi bir zanaatkar. Formülü belli çoksatarlar yazar. Ancak olay kurgusu, karakter betimlemeleri gayet iyidir. Öldükten sonra klasik olabilecek işleri vardır ama şimdilik viya böyle (bu arada kalemini oğluna bırakma çabaları da bence beyhudedir). Neyse gelelim kitabımıza.

   Her zaman tek, bilemedin iki eksenli romanlar yazan King bu kez çok eksenli bir roman kaleme almış. Billy Summers; bir tetikçi. Ancak kendine göre bir etik oluşturmuş, hedefleri kötü değilse almıyor. Emekli olmadan önce son bir iş yapmaya hallenir, işler biraz çetrefilleşir, olaylar gelişir. 

   Harcıalem King romanlarından farklı olarak fantastik ögeler yoktur (Shining'deki overlook oteline yapılan göndermeler gülümseticiydi ama). Henüz ilk yarıda olayın sona ermesinden sonra diğer eksene geçiyoruz. O da nesi? İkinciden sonra üçüncüye geçiyoruz. Bundan sonra biraz sıkılıyoruz ama bu süreçte bir romanın başlangıcına tanık oluyor ve bu romanda protagonistin cemaziyülevvelini de öğreniyoruz. Dördüncü eksende sıkılmaya başlıyoruz ve Bay King dördüncüde finali bağlıyor. Sonu üzücü ama en doğru son (aynı Kule'de olduğu gibi). Tek eleştirim Irak'ta geçen bölümlere. Ne işiniz var Irak'ta yankiler? Aynı Felluce duvarlarında yazdığı gibi niye eve gitmiyorsunuz?

   Kitabı öneririm ama.