İlk izlediğimde pek bir bayılmış ve hemmen şuradaki gibi (tıklayınız) bir yazı döktürmüş, ikinci izlememde ise daha ince işleyişler görüp daha da keyif almıştım. İçinde yaşadığım ilginç günler nedeniyle sinemadan haz almayı unuttum. Dedim "dur bir sidewalls izleyeyim".
Ya kuyulardan tırmanmaya başladım, yahut filmimiz pek şükela. Sonuna kadar izlemeyi (üstelik ilk ikisinden daha fazla haz alarak) başardım.
Her türlü (intihar eğilimi hariç) beyaz yakalı kentli ruhsal sıkıntısından muzdarip Martin ve dört yıllık ilişkisinin (kendi bitirmesine rağmen) yasını tutan Mariana; mimarinin temele alındığı iç sıkıntılarıyla kimi zaman birbirlerine teğet geçerek savrulur dururlar. Kendilerine buldukları geçici eşler (Mariana dedi adama "nefesini harcama, tükeneceksin" diye ama!) hep hayalkırıklıkları ile ayrılır. Mariana ümitsizce "Wally"sini arar. Bu minvalde biz izleyiciler, mimarinin nasıl olup da hayatımızı etkileyebileceğini (kimi zaman karanlık bir mekana kanunsuz bir pencere açmakla da olsa) hayranlık içinde izler dururuz.
Müzikler, oyunculuklar, kadrajlar, dış sesin kullanımı, animasyonlar ve elbette izleyiciyi düşürmeyen kurgu çizgi üstüdür. 10 Yıl önce önermiştim, şimdi hararetle öneriyorum.
Çok ilgimi çekti. Hemen internette arattım ve buldum. İzledikten sonra yine uğrarım. Teşekkürler öneri için.
YanıtlaSilYorumunuzu merakla bekliyorum:)
Sil