Kurt Vonnegut'un "fare kapanı öyküleri". Ben demiyorum, şükela önsözü yazan Dave Eggers diyor. Yoksa ben kendi adıma fare kapanına düşüyormuş gibi bir şey yaşamadım okurken. 16 Öykü var. 312 sayfa. Üslup akıcı. Öykülerin pek azının içine girebildim. Zira, anlatılanlar bana uzak bir coğrafyanın kendine özgü gaile telaşelerini anlatır. Okumalarım içinde ayrı bir locaya sahip bay Vonnegut bu kez öncekiler gibi okurken sarıp sarmalamadı fakiri.
Ancak önsöz başka. Önsözde yazılanları, öykü yazmaya hallenen her kalem tutan elin okuması gerektir. Ha bu arada öğreniyoruz ki : Kurt Bey, bu öyküleri medarı maişet motorunu yüzdürmeye çalışırken velveleli bir vaheyla içinde yazmış (Salah Usta'ya bin selam !). Ki bu da öykülerin (rahat zamanlarda yazılan romanlardan azade) daha ticari bir üslupla yazılmasını haklı gösterebilir.
Ne diyim siz bilirsiniz. Vonnegut hayranıysanız okumayın. Daha önceki romanlarını okuduysanız okumayın. Ama ilk kez müşerref olacaksanız da okumaya bundan başlayın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder