Uzun, hatta çok uzun (140 dk.). Ortalarda düşen tempo biraz ilgiyi düşürse de, sonlara doğru artan dramatik kurgu bunu telafi ediyor.
Üç bölümden oluşan filmimiz ilk bölümünün sonunda lokomotif ismin ölümü üzerine izleyiciyi biraz üzse de kalan isimler ve yönetmen bey kalan bölümlerde ellerinden geleni yaparak sonunda izleyiciyi tatmin ediyor.
Onbeş yıl sonunda Eva Mendes'in saçlarına atılan biraz beyaz balyaj ve yataktan çıkılmış saç modeliyle zuhur etmesini biraz kabullensek de Bredli Kuupır'ın sadece takımelbise giyerek nasıl onbeş yıl yaşlandığını havsalamız almıyor.
Rayen Gazling'in "drive"dan üzerine yapışıp kalan bir aura bu filmde de kendini gösteriyor, "masum bitik" rolü cuk oturuyor Goslingime. Karavanda dinledikleri patron da amerikan maviyakalılarının Müslüm Babasıdır bir yerde.
Çocuk sahibi olmanın insanı nasıl değiştirdiğini,
Amerikan usulü kan davasının ne şekilde geliştiğini,
Vicdan azabını,
Hayata yakın duran bir filmi görmek isterseniz öneririm.
Bir de filmde ciddi ergen drug ikilisi kullanıldığından, verilen mesajı idrak edecek olgunluğa erişmemiş sabi sübyanla izlenmesini önermem.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder