Ne özlemişim Hüseyin Rahmi okumayı. Aradan rahat 20 yıl geçmiş, oturduğum sokağın adına (yazarımızın adını vermişler ve pek latif bir sokak) ismi de ilgimi çekince başladım.
224 sayfa, hiç sıkmıyor. Başlarda "amanın feministler okumasa bari!" dediğim anlar, ilk yarıdan sonra "amanın maçolar okumasa bari!"ye evrildi. Neticede her ikisinin de okumasında çeşitli faydalar olduğuna karar kıldım.
Sergüzeşt ve pespaye bir adam, oldukça da sığ. Ailesi kendinden kültürlü bir kadınla başgöz edip evlendiriyor. Karşı köşke ise Allame namıyla mülakkap bir filozof ve onun oldukça sığ eşi taşınıyor. Olaylar gelişiyor.
Yazarımız bu ilginç konuyu tatlı tatlı işlerken Allamenin söylevlerinden aklınıza gelecek her konuda farkına varmadan bilgileniyorsunuz. Bu zamanın hallerinden (geçmiş, şimdi ve geleceğin aslında bir olmasından), grafolojiye kadar geniş bir yelpazede gerçekleşiyor.
Haz alarak okudum ve üstadın okumadığım başka romanlarına da ilgi göstermeye karar verdim. Öneririm.
Çok sevdiğim bir yazar, bu kitabını da ekliyorum listeme, ne iyi oldu hatırlatmanız, özlemişim ben de, elinize sağlık, keyifli okumalar:)
YanıtlaSilTeşekkür ederim, böyle uzun süre ara verince eski bir dostla karşılaşıyor gibi oluyorum:)
SilSonradan kıymetini anladığım yazar. Ara ara alıp okurum. Yalnız bu romanın adı da çok şenlikliymiş
YanıtlaSilBeni de o cezbetti ilk anda zaten :)
Sil