Yeni yerleştiğim evin kitap raflarından birinde rastladım. Herhangi bir kategoriye sokulması bana göre çok zor. İki sayfalık aforizmalar mı, otobiyografi mi, deneme mi bilemediğim metinler. 155 sayfa, bir iki sayfalık satırlar. Neyse ne! Başladıktan bir gün sonra bitiyor, öyle akıcı.
Yazarımız Eskişehirli bir felsefe öğretmeni, biraz ağzı bozuk, düzenle arası yok (hem memur olup hem de düzenle arası açık olmak konusunda benzeşmişiz). Şiir kitapları da varmış, alıp okuyacağız mecburen. En sondaki "Dağılın" yazısı pek içime oturdu. Böyle birçok yazı da var ince yerlerden gören.
Tek kaygım: bunların hepsi kendi yaşadıklarından cımbızlanmış. Malzeme bitince şiire dönülecek yine (ki ben pek zayıfım o konuda (çalışıyorum ama zor oluyor)). Anladığım kadarıyla kendine ait bir okur kitlesi de var. Geç keşfetmek, bilmemekten iyidir diyor ve başka kitaplarını edinmeye bakıyorum.
böyle tesadüfi karşılaşmalar beni çok etkiliyor:) parkelerin altına baktınız mı, oradan da birinin eski günlüğü falan çıkmasın??:)
YanıtlaSilBırr, beni ürpertiyor öyle şeyler. Zamanında çok korku filmi izledim zaar. (zaar?)
SilHepsini değilse de (bayağı üretken bir yazar kendisi) bir çok kitabını okudum. Hatta Sirkeci kitap fuarında kendisi ile tanışmıştım da. Gerçekten kendisini ilginç buluyor ve seviyorum. :)
YanıtlaSilBiraz da şair kısmını okumaya niyetliyim :)
Sil