"Yolun Başı" Ali Lidar'dan Şiirler.

   Alidar (böyle demeyi seviyorum) yine şiirler yazmış. Kimisi teğet geçiyor kimisi delip geçiyor kimisi de deldiği yerde kalıyor hiçbir yere gitmiyor. Şiir çok öznel bir şey. Ne yazsam boşuna. O yüzden bari beni ikinciye okumak zorunda bırakan bir iki alıntı yapayım.

"size de komik gelmiyor mu ölümün olduğu yerde zaman" S.9

ANLAT!

bilmiyordum yüzün bu kadar aydınlık

mumlar ve şamdan ve avize ve elektrik

dişlerim bütün istemsiz çarptıkça birbirlerine

durmaksızın bana çocukluğundan bahset

bahset bana bahset

bahset

bahset

bahsettikçe sen muhtemelen bir orta yol buluruz

bulunur elbet çaresi gülümsedikçe sen

ontolojik krizlerin

durma ama bana sevişlerinden bahset

seni sevmem senin bana gelişlerinle mümkün

başkaları ne der bilmem başkaları başka başka

başka başka omuzlarda ne çok zaman kaybettik

durma başka deme bir şey zaman bizi tamamlar

tamamlanır bütün eksik durma beni aşındır

aşındırman demek beni

şimdi bunu anlatamam

sen durma anlat yeter anlattıkça sen

karaya çalan ne varsa anlattıkça apaklaşır

S.31

JAZZ DİNLERKEN BEN SENİ DAHA ÇOK SEVİYORUM

Jazz dinliyor cemaat cuma hutbesinden önce

Haberlerde uçan atlar sokaklar silme manyak

Herkes kafayı yemiş seni bulamıyorum

Sesin nereden geliyor seni göremiyorum / Yüksek sesle

konuş biraz seni duyamıyorum

Annem hastaneye yattı köpekler bana bağırdı

Fotoğrafın düştü elimden yerden kaldıramıyorum

Parka girmem yasaklanmış çocuklar korkuyormuş

Oysa herkes basıyor ben çimlere basmıyorum

Aklım nerede bilmiyorum bana yardımcı olsana

Beni düşünmelerini nasıl da seviyorum

Gülsene arada bana sıcaklığını alayım

Odalar mı çok küçük ben mi çok büyüdüm

Duymayınca sesini bir yere sığamıyorum

Ruhum doğum sancısında kanatlandı kanatlanacak

Kanatlansa ne olacak yanına varamıyorum

Tutup elimden kurtarsan ellerin nasıl da güzel

Sigaramı tutuyorum elini tutamıyorum

Ben seni seviyorum tüm kızmalarına inat

Tüm dünyaya söylüyorum sana söyleyemiyorum

Bir duble rakı koy bana ben saçlarınla oynayayım

Meze falan istemem sadece konuş benimle

Ne anlatırsan anlat yeter ki eksilmesin

Kulaklarımdan sesin bak her şeyim buna bağlı

Ne hükmü var mesafenin, iste sen ben hallederim

İste sen masallardaki ejderhaları bile döverim

Bir kendime yetmez gücüm başka her şeye yeter

Sen iste gerekirse kendimden de vazgeçerim

İnsanlar ne tuhaf hepsinde ayrı kaygı

Umrunda değiliz kimsenin Allah aşkına gör artık

Bir sen varsın işte bir ben bir de senin gülüşün

Gülüşün diyorum gülüm, bak tam burda ağlıyorum

Valla bak ağlıyorum senin haberin bile yok

Kimselerin haberi yok diyorum ya hepsi tuhaf

Tuhaf yer bura bu dünya bilmem ki nasıl anlatsam

Ah bilmiyorum gülüm ben hiçbir şey bilmiyorum

Tek seni seviyorum ben başka bir şey bilmiyorum.

S.42