59 Yaşındaki (emekliliğe altı yıl var) marangoz Denyılbleyk ağır bir kalp krizi geçirir ve çalışamaz olur. Sosyal devlet Denyılblek'i kucaklar, Denyıl devlet bürokrasisiyle tanışır.
Üzgünüm, ağır içerik verdim ama, konu bu.
Kenlooç, beklenen frekansı vererek; bağırmadan çağırmadan kapitalizm ve liberalizmin geldiği son durumu güzelce izleyiciye aktarıyor. Altın Palmiye almış, hakkıdır. Hayatı; abartmadan, (ucuz) ajite etmeden sessiz sedasız aktarmış. Kasta hiç aşina değiliz ama (bilhassa) çocuk oyuncular bile çıtanın üzerindeler. Denyıl ve Keyti ise kanlı canlı karakterler olmuş (yani kasting başarılı). Dekor, müzikler (neredeyse yok) ve kostüm minimal (öyle de olması gerekmiş).
Neymiş :
- eline mahir, dürüst, çalışkan ve iyi bir insan olman; devletin sana iyi davranmasını gerektirmiyormuş. Üretimden sakıt kaldığın anda ıskartaya ayrılıyorsun.
- günümüz sosyal devleti, bireye artık vatandaş değil müşteri muamelesi yapıyormuş. İnterneti çözemediysen (bir replik aklımda kaldı "bana bir arsa verin, oraya ev yapayım ama anlamıyorum internetten. Ne yapmam gerek ?") sistemde görünürlüğün olmuyormuş.
- İngiltere'de, kurumlar haricinde (onlarında ciddi bir bölümü kilisenin himayesinde) sosyal yardımlaşma yokmuş.
- İnsan zorda kalınca herşeyini satabiliyor ama ruhunu katarak ürettiklerine kıyamıyormuş (tahta balıklar).
- telefon bekleme müzikleri (ki hiç yabancısı değilizdir ve fakire gayet de normal gelmiştir) her bürokratik sistemde aynı gıcıklıktaymış.
- kapitalizmde duran düşermiş.
- son tahlilde; ingiltere, sağladığı imkanlar açısından memleketimden kat kat ileride olmasına rağmen (neticede Keti'ye dubleks ev veriyor) sosyal yapı olarak bizden oldukça gerideymiş (yanılıyor muyum yoksa ? (bilemiyorum Altan !)).
Önerim : Pazar akşamı izlemeyin (ben izledim içim şişti). Ama izleyin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder