El Kaide, 11 Eylül'e rahmet okutacak bir eylem planlar, esas çocuk (ki daha önceki kitaplarından (The Fist of God) aşina olduğumuz protagonist : Terimartin) engeller.
Okumaya niyetlenenler için konuyu ve sonunu şakkadanak açık ettiğimizden kelli özürler dilerim. Lâkin zenaatkarımızın (evet bayan Forsayt'ın oğlu Fred sanatçı değil zenâatkar loncasına dahildir fakire göre) daha önceki işlerine (bkz."işlerine" diyorum) aşina olanlar bileceklerdir ki : bu adamcağızın üslûbu, kurgusu, açısı, paradigması bellidir. Karakterler oturtulur, kurgu yerleştirilir, olaylar genellikle iki (bazen de üç) kanaldan ilerler, başlarda kanallar onbeş yirmi sayfaya uzatılırken sonlara doğru gerginlik artar kanallar iki üç sayfaya kadar kısalır ve finalde (ki son sayfaya en fazla onbeş sayfa vardır) birleşir.
Burada da şaşırmıyoruz. Okuduğumuz roman değil, belgeseldir sanki. Kitabı edebiyat çerçevesinde değil yolculuk okumaları olarak değerlendirirseniz mutlu olur, yanınızdakinin sıkıcı sohbetine katlanmaktansa hem entellektüel rolü keser hem de iyi vakit geçirirsiniz.
Bu arada El Kaide, Taliban, Guantanamo ve Ortadoğunun yakın tarihi hakkında (ama sadece sömürgenlerin açısından (maalesef bu açı günümüzdeki genelgeçer açıdır)) bilgilenir. Holivut işi film izlemiş gibi olursunuz.
Yoğun okumalardan fenalık geldiyse, arada çıtırçerez niyetine gideri vardır. Haa roman okumaya hallendiyseniz uzak durunuz !
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder