Blog yazmanın bitmesi!

    Blog yazmak cançekişiyordu da yavaştan öldü galiba. Takip ettiğim yazarlar uzun zamandır yazmıyor. Okuma listem neredeyse altı aydır sadece benim yazdıklarımla dolu. Adetimdir: bir yere gitmeden önce couchsurfingdeki yerel ahbaplardan bilgi almanın yanısıra blog yazılarını da bir okurum. Nedir: yazmak zor bir eylemdir. Bir yeri yazacak kadar çok sevdiyseniz yazdıklarınıza güvenirim. Bunun da ayrımını yapmak yıllarımı aldı. Herkesin beğenisi, beklentisi, ateşleyici faktörü farklı çünkü. Bulursam değmeyin keyfime. Didikler işime yarayanı programıma alırım. Şimdiye kadar beni hiç zorda bırakmadı bu yöntem. Turist tuzaklarından uzak kalıp bir yerin ruhunu daha iyi anlamama neden oldu. Sadece o değil kitap, hayat, mekan, film önerileri de aldığım oldu. 

   Şu hayatın kendisi dahil olmak üzere herşeyin sonu var. Buranın da sonu geldi demek ki. Hazin! Modern zamanlarda insanların zamanı hem çok kıymetli hem de bu kıymetli zamanlarını çöpe harcıyorlar. Her bilgi, her veri; çok kısa ve hızlı olmak zorunda. Beynimiz daha bu verileri işlemek için o kadar hızlı değil, entegrasyon 1 iki kuşak alacak. Şimdiki gençler bunun üstesinden geliyor yavaştan. Ama hazmetmek ve içselleştirmek konusunda oldukça zayıfız. Yahut ruhumuz beynimize yetişemiyor. Bilemiyorum Altan! Neticede başta gördüğünüz logolar galebe çaldı.

   Ben bunları kendime yazıyorum. Yıllar sonra okuduklarımın, izlediklerimin, gezdiklerimin neler olduğunu hatırlamak ilginç bir deneyim oluyor. Kitaplığımda tuttuğum filmleri, arşivimdeki filmleri, albümümdeki gezi fotoğraflarını on yıllar sonra incelemek. O dönem nelere dikkat ettiğimi, şimdiki perpektifimle karşılaştırmak; ufuk açan, aydınlatan bir şey. O yüzden yazmayı bırakamam. Ayrıca okuduklarımı bir kişi dahi okuyup önerilerden faydalanırsa bana artı değer olur. Öyle çok okunmak (ve hatta hiç okunmak), tanınmak gibi bir derdim yok, ölümümden bir 20-30 yıl sonra bu dünya üstünde hiç var olmamış gibi olacağımı biliyorum (acı ama neredeyse herkes için geçerli bu). Kendime yazmak hoşuma gidiyor. 

   Bu mecra bir iki yıla gümler. Bunun üstesinden nasıl gelinir diye bir yardım alıp gerçekleştirmeyi ertelememem gerekiyor. Haydi hayırlısı!