Romalılar Got'ların saldırılarına karşı koyamamış dağılmış, şu aralar İngiltere diye bildiğimiz adalar topluluğunda Kral Arthur sayesinde uzun yıllardır barış var. Saksonlar ve Britonlar (çevirmen böyle demiş. Ben olsam Bröton derdim) adeta yanyana duran kuzu ve aslan gibi yıllardır yaşıyor. Ama iklim ve coğrafya sert, hayat şartları çetin. Birçok klan ev biçimi yerleşime geçmemiş kovan benzeri yerleşkelerde yaşıyorlar.
Aksel (kitapta Axl) ve Beatrice işte bu kovan benzeri köylerden birinin dış çepere en yakın kovuklardan birinde yaşar (dışta yaşamak; sosyal yaşam ve ısıdan az istifade edildiğinden pek makbul değil. topluma daha çok faydalı gençler merkezde, yaşlılar, hastalar, deliler dışta yaşıyor. Acı ama gerçek !). Bir gün uzakta yaşayan oğullarını görmek ve mümkünse yanında yaşamak için bir yolculuğa çıkarlar. Olaylar gelişir.
Kazuo Ishiguro; arayıp bulduğum bir isim. Yıllar önce izlediğim "Never Let Me Go" diye bir filmin bünyede bıraktığı etkiye binâen (binâen ?) yazacağım bir yazıya dipnot düşeceğim bu bilimkurguya kaçan distopik romanın yazarı kim ola ki ? diye meraklandığımda; arayıp araştırdığım bir isim. Hımmm, oldukça ilginç. Küçük yaşta Birleşik Krallığa hicret etmiş Japon asıllı bir yazar. Edebiyat Nobel'i var. Nereden bakılırsa "Never Let Me Go" da iyi eser. Bu kitap için de "en iyi kitabı" falan diyorlar. Açtım, okudum. Hepi topu (gulguleli bir Kıbrıs seyahatinde) üç günde bitti (sağdan soldan tenkısata uğrayan okumalarda). Kitapta; orklar, devler, yamyam devler, ejderhalar, Donkişotlar var. Bildiğiniz fantastik roman (biraz kaçış edebiyatı gibi gelir fakire). Çevirmen çok şükela bir iş çıkarmış, kulağa çarpan hiç bir ifade yok. Metin akıp gidiyor. Ama dipte yatan bir meselesi var. Unutmak külfet mi, nimet mi ? Elbette kâri "hayrhayr niiçün unutalım ?" diyebilir (ben öyle dedim mesela !) ama ya bu unutuş barışın tek koşuluysa, hicap duyulacak geçmiş anıların üstünü örtüyorsa ? İşte burası biraz gıllıgışlı (hah bu "gıllıgışlı"nın altı çizilmedi ya, pek müsterihim (gugıl yazdıklarımın çoğunun altını çiziyor çünkü)).
Velhasıl : unutma üzerine kafa yormak (ya da doğrudan fantastik roman okumak) adına okunur. Ama bir Murakami değil.
