Napiyim bu Salı akşamı diye sıkılıp dururken, malum ortamlara düştüğünden "du bakalım" deyip izlediğim filmdir.
Her sabah zihne format atan bir yapıya sahip Kristin, içinde bulunduğu fasit daireden kurtulmanın yollarını arar.
İlk yarıdan itibaren gittikçe artan bir gerilim sayesinde kasım kasım kasıldığımız pelikulamız, ikinci yarıdan itibaren tempoyu iyice arttırmasına karşın mantık ögesini gittikçe boşluyor ve finalde "Oha; Ben, hiç mi arayıp sormamış dört yıldır ?" diye gayet de akıllı sorular yönetiyoruz Rovencofi'ye (senarittir kendisi). 
Yine de Nikolkidmın'ın kaidesi (orası güzel de, estetiğin eller için bir formülü yok şimdilik), Vedatmilor tipli Kolinfört'ün değişimi iyi yansıtan oyunu ve Marksıtrongun überkarizma ses tonu için seyredilebilir. Yok eğer kitabını okuduysanız yanına yaklaşmayın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder